بدرود سرودهها

زندان گوهردشت

ف. خاور

با پيشگفتاري از بهروز مطلبزاده

اين كتاب سرودههاي ف. خاور در زندان گوهردشت است كه مخفيانه از زندان بيرون داده شده و خود وي در كشتار جمعي زندانيان سياسي در سال 1367 اعدام شده است.

صرف موقعيت سراينده به اين مجموعه ارزشي همچون آيينة يك عصر و كوشندگان آن ميبخشد. و اين آخرين كلام اوست با دنيا.
تصوير اصل سند ضميمة كتاب شده است.

به آنكس كه به او ميانديشم

محبوب من! نگاهم را حريصانه بر روزن تنگ خاطرهها، كه هر روز تنگتر ميشود ميدوزم، در رنگ افقهاي دور، در سراشيب تند فرو افتادن يك شب بلند، در كاكل بلند كوهها، كه اولين تماشاگر سپيده دمانند، و اولين آشيانة زميني اشعة خورشيد. در پيوست بيگسست. تحفة تكرار با تن خاك سراپا ايثار، در روند جاري رود، پيوسته ترا ميجويم، پيوسته ترا ميپويم، گاه با خود ميگويم:“اين در براي هميشه بسته خواهد ماند؟ و هيچگاه گشوده نخواهد شد؟ و ياختههاي زمين، در انجماد اين برف سنگين عقيم خواهد گشت؟ مگر مورچگان در دهليز نمناك و تيرة زمين، توشهاي ابدي اندوختهاند؟، آه… اگر درختان برهنة توسكا، پوشش سبز حيات را، در حجم بلند ذهن خود، به نسيان جاويد بسپرند! و دودكش علم شده بر فرق خانهها، عليالدوام در كار بماند! زخمهايم را، دردهايم را، با كدامين مرهم التيام بخشم؟ سمند سركش آرزوهاي دور و نزديك را، با كدامين كمند، در بند كشم، چگونه بر آتش جهانسوز درونم، خاكستر سرد مردگان را بپاشانم؟ ترانههايم را، و زمزمههاي خلوت دلم را، براي كه بخوانم؟ ترانههايم را براي كه بخوانم؟”

***

نه! محبوب من، هرگز چنين نبود، من آموختهام اين را، تو نيز بدان، كه بيگمان، زمان دقالباب خواهد كرد، تاريخ فاتحانه در را خواهد گشود، و خورشيد با لبخندي گرم، انحناء آسمان را، عاشقانه خواهد پيمود، و آنگاه بهار، مرهمي سبز بر زخمهايمان خواهد گذاشت.

خردادماه 1365- زندان گوهردشت

قطعA 5

64 صفحه

قيمت روي جلد، آلمان 4 يورو

انتشارات : کتاب آيدا

Tel: +49- 0234- 970 480 4

Fax: +49- 0234- 970 480 3

E-Mail: aidabook@freenet.de